2016-01-17 Hagelwit tot groen

Weer     : Zonnig, Wind ZW, 5 bft.
Duikers : Koos, Robin, Axel 
Doel     : SETL platen fotograferen, Testje met stromingindicator
Duur    :  61 minuten
Lucht temp  : 2 Celsius
Water temp :  6 Celsius minimum.
Fauna    : Baars, paling, meerval, karper, Roeipootkreeftjes, Dode rode Amerikaanse rivierkreef.
Flora :  Fonteinkruid in grasvorm, Enkele grotere schedefonteinkruid plantjes, waterpest 
Thermocline: – meter
Vislood: 0 gram 

Zichtmetingen 
·  Dutchi op 3 mtr =   0,0 meter.
·  Secchi op 3 mtr =  0,0 meter.
·  Dutchi op 6 mtr =   0,0 meter.

Zie alle foto’s van deze duik.

Opmerkingen:

Wit en groen
De dag begint eindelijk eens wit zoals een winter betaamd. Het is maar een dun laagje hagel, maar het is tenminste wat. Die kleurcodes van het KNMI tegenwoordig. Geel, Oranje, Rood, Paars. Het is wel wat glad op de binnenwegen, maar het is gewoon een kwestie van je verstand gebruiken en voorzichtig rijden en hopen dat een ander dat ook doet.

Onderwater geldt in de Nederlandse wateren altijd wel code Groen ….water. Mooie kleur eigenlijk en dat gaan we maar weer eens controleren middels de Forel-Ule schaal.

Robin en Koos zijn al ter plekke als ik aan kom rijden. Koos zijn laatste duik was in water van 29 graden en dus is het even andere koek om in 6 graden water te duiken.
Wat is het plan vraagt Robin? 
Thuis had ik het plan gevat om stroming in beeld te krijgen en daarvoor had ik een simpel takje en een dun garen in een kwastje geknoopt, om te kijken of dat geschikt zou zijn.

Het plan is om eerst even de SETL platen te fotograferen en om daarna even rond te kijken in de put. Als dat klaar is is het plan om het stokje met kwastje op een mosselgrens te plaatsen. Ik ben namelijk heel benieuwd of de mosselgrens zich verplaatst of niet.

Ik steek de tak met garen onder mijn bungee van mijn kompas.

Het zicht is fenominaal en ik zie zowaar wat roeipootkreeftjes in de waterkolom voortbewegen. Er is wel wat zweefvuil, maar buiten het meest gebruikte duikgebied is het gewoon helder genoeg om overzicht te krijgen hoe alles een beetje ligt.

Net onder het wateroppervlak zie ik kleurenprisma’s van de zon. Ook de SETL platen krijgen hierdoor meer cachet. Robin ziet een karper rondzwemmen terwijl Koos op mij wacht.

SETL H136

Daarna vliegen we de put in. Je hebt bijna geen lamp nodig, maar er zitten mindere stukken bij. We vinden wat we zochten en kijken rustig rond. Het blijft een magische plek hier.
Uiteindelijk lig ik dan voor een beauty met mijn lamp schijnend naar achteren. Het kijkt me onderzoekend aan terwijl ik af en toe een foto neem. Laat ik nou eens van het moment echt genieten en ik kijk het recht in de ogen aan. Wat een fantastisch gevoel en zeker als het steeds een stukje dichter bij komt. Ik lig letterlijk maar 20 cm van de kop. De voelsprieten bewegen wat en het komt steeds meer dichterbij. Heel voorzichtig zet ik mijn camera op filmen, maar met het weinige licht is scherpstellen heel moeilijk. Daarna vertrekt de beauty weer. Die bijna onbedwingbare neiging om het aan te raken, weet ik de kop in te drukken hoe moeilijk het ook is.

Een van de exemplaren heeft beschadigingen op de huid.
Robin vind iets vierkant en vreemds, wat ik ook totaal niet kan plaatsen.
Onderzijde is begroeid met witte schimmels/bacteriën.

Ondefinieerbaar object

Op een vaste plek zijn veel baarzen te vinden op 17 meter diepte. Eerst waren ze kleiner, maar ze groeien kennelijk wel.
We verlaten de put en zoeken het ondieper op en onderweg kom ik een paling tegen.
De blokken liggen er mooi bij en er valt me iets op.
De kraterjes zijn er nog steeds, echter kom ik nu wel wat aparts tegen, want deze kratertje hebben een soort schoon geblazen tuintje. Op de lichte plekken ligt geen sediment.
Dat is dus grappig, want op de heenweg kwam ik kratertjes tegen met een minder schoon tuintje zeg maar.

Kratertje met schone tuin

 

Kratertjes met een minder schone tuin

Dit maakt duiken net even wat anders, wat ander misschien saai zou zijn.

De kratertjes worden gevormd door larven. Ik vermoed van een mug, maar dat moeten we dus nog een volgende keer gaan onderzoeken. Robin komt nog aangezwommen met een dode rode Amerikaanse rivierkreeft. Niet verveld, maar dood.

We komen op de 5 meter lijn en we komen uiteindelijk bij de slangenkop. Er staat een soortgelijke tak met een elastiek erin en ik zet mijn tak er naast met het wapperende garen erbij. Het garenkwastje wordt eerst nog even door mijn eigen beweging op gewapperd, maar dan zakt het kwastje uiteindelijk naar beneden. Geen stroming dus. Echter moet hier de tak niet komen. Bij de slangenkop komen we een grote gebochelde baars tegen die het volgens mij niet echt goed heeft.

We moeten even terug om het specifieke scherpe mosselgrensje op te zoeken. 
Het is even zwemmen, maar het is even goed al snel gevonden en ik druk ‘m in het zand.
Terwijl ik de foto neem op, gaat de kwast horizontaal, maar al snel zakt het naar de bodem.
Ik haal het kwastje er maar af, want wie weet, trekt het wel vis aan of zo.
Daarna wordt het tijd om het water uit te gaan, want de koude begint zo zachtjes aan te bijten.

Tak aan oostzijde van scherpe mosselgrens.

Qua begroeiing blijft alles best stabiel en na een uurtje neem ik nog even een Forel Ule schaal meting, waarbij ik uitkom op 12-13.
Na de duik een lekker bakkie koffie om de handen te warmen en een koekje erbij.
Marco is op de parkeerplaats en al snel komen Marlon en Heleen die even wat gaan testen als voorbereiding.
Het was weer een fantastische lekker duik.