Duiken met de Alphense Duikvereniging Atlantis.

Weer     :  Zonnig  OZO Wind 2 bft  
Duikers : Han, Paula,John, Axel
Doel     : Foto’s maken, Monsters nemen, kijken waar stations neergezet zouden kunnen worden.
Duur    :  80 minuten.
Lucht temp  : 21,0 Celsius
Water temp :  19 Celsius 
Fauna    : Pos, Snoekbaarzen, aasgarnaaltjes, baarzen, 
Flora : (Drijvende) waterpest. En een aantal voor mij onbekende planten. 
Thermocline: geen

zichtmetingen 
·  Dutchi op 3 mtr =   – meter.
·  Secchi op 3 mtr =  – meter.

·  Dutchi op 6 mtr =   – meter.

·  Secchi op 6 mtr =  – meter.
·  Dutchi op 9 mtr =   – meter.
·  Secchi op 9 mtr =  – meter.
·  Secchi verticaal =  3,8 meter.
Zie het log voor de details.
Zie alle foto’s van deze duik.

Opmerkingen:

Han en Paula hebben via via van Project Baseline te horen gekregen en wilde eens kijken of dat ook in hun duikvereniging zou passen qua animo, want de Zegerplas heeft de naam slecht zicht te hebben. Dat is jaren zo geweest, maar het wordt langzamerhand steeds beter en het is natuurlijk nu ontzettend leuk om een Baseline te beginnen en dat zicht te monitoren en wij vinden het leuk om ze op weg te helpen.
Ze hopen ook meer duikers enthousiast te maken voor de Zegerplas.

De Zegerplas wordt sinds 2008 belucht en de laatste 2-3 jaar neemt het zicht wat toe en dat valt nu ook toevallig samen met een enorme toename in driehoeksmosselen.
Er zijn geen pontons zoals in de Bosplas, maar wel korven die op 20 meter diepte liggen en lucht in de waterkolom blazen. Je kunt de plekken met bellen zien aan het kalme oppervlak.

Han heeft foto’s bekeken van 2-3 jaar geleden en zegt dat de toename van mosselen duidelijk is te zien.


Deze zondag zouden we in de bosplas gaan meten, maar dit leek me een leuk uitstapje om te helpen en de plas weer eens te beduiken.
Zodoende konden we een duik bijwonen, nadat ik een mail van Paula ontving om gegevens te verzamelen voor studenten in Wageningen.
Ze hadden namelijk een opdracht om monsters van water en planten mee te nemen.
Han had een netje met potjes mee, en ik had natuurlijk ook potjes en ziploc-zakjes mee.

Dus vol goede moed togen we het water in. Han ging filmopnamesmaken van ondiep naar diep voor zover het licht toe zou laten en zou monsters nemen.

De instap was nogal plantaardig vanwege het vele drijvende waterpest. De bodem is er stevig genoeg en hier en daar liggen wat stenen. Op de palen van de vissteiger groeien mosselen en voornamelijk waterpest groeit hier welig en de zuurstofbelletjes hangen aan het waterpest.
Na iedereen even ontdaan te hebben van de camouflage zwommen we via het oppervlakte uit. Het karakteristieke roodbruine water, laat licht door, maar onder de 10 meter wordt het donker. Velden met mosseltjes in klompjes en hier en daar een plukje waterpest wat er neergedaald is. We komen een kleine drop-off tegen en dan verderop nog eentje.
We raken Paula en John uit het zicht als Han watermonsters neemt en ik hem bijschijn met mijn lamp. We noteren de diepte en temperatuur en de laatste is makkelijk aangezien het tot 20 meter diepte, 19 graden is. We komen veel jonge snoekbaarzen tegen met een lengte van ongeveer 20 cm. Ook pos zit hier veel, maar die gedijen goed in donkere omstandigheden.

Wat mij erg opvalt aan de mosselen (ja daar heb je ‘m weer met z’n mosselen)
dat de sifons (in en uitstroom buizen) van de mosselen niet naar buiten steken.
Op het eerste gezicht lijkt de quaggamossel dominante soort.

Sifons blijven kort.



Na een half uur op 14-15 meter gezeten te hebben, komen we een een takje met cordylophora erop tegen. Het is ook echt het enige cordylophora wat we tegenkomen. Het lijkt wel of hier stroming staat, want het stof komt voorbij, met een helder stuk ertussen en dan wordt het weer stoffig.
We nemen het takje mee. Dan komen we de luchtslang tegen en we volgen deze naar 20 meter diepte. Daar zitten ook mosselen en ik pak een monstertje en stop deze in potje H.
Het wordt tijd om terug te gaan. Op de bodem zie je kruipsporen en ik zie 1 aasgarnaaltje. 
De bodem is heel zacht en als je dichtbij komt begint het al te trillen als een pudding.

Aasgarmaaltje

Het wordt na 66 minuten tijd om te stijgen. We komen langzaam in het licht en stoppen op 6 meter. Daar poog ik een zichtmeting te doen, maar je zit hier heel snel in het stof, dus de 1,5 – 2 meter is niet representatief. Op de waterpest zie ik dotjes donkergroene bacterien.
Han en ik stappen na 80 minuten uit het water, terwijl John en Paula al op de kant staan.
Het is een tijdrecord voor Han en ook een monster verzamel record, want Han heeft een flinke verzameling op z’n rug hangen.
Ik doe nog even vlug een verticale zicht meting en kom op 3,80 mtr.
Als het meezit hebben we er misschien binnenkort een Project Baseline locatie bij.



Het was een ontzettende leuke duik en bij deze wil ik OV Atlantis bedanken en we zijn benieuwd naar de onderzoeks resultaten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.