Jeroen, Dick en ik hadden afgesproken om gps locaties te gaan vastleggen van objecten. Nu is Dick al een tijd bezig met de gps logger, omdat de afwijkingen steeds veel te groot waren. Na de vele modificaties moet de laatste toch wel een goed resultaat gaan geven. De gps logger had z’n eerste locatie fix al bij de auto.
Dus vol goede moed gaan we het water in en we hebben er echt zin in. Scooters aantrappen en gaan met de zwarte banaan. Onze onderwaterscooters zijn namelijk zwart.
Eerst naar de meetpaal waar Dick de gps logger naar de oppervlakte schiet. Jeroen houdt alles rustig in de gaten en ik maak nog even snel de foto’s van de meetpunten MP1 t/m MP3. Afgezien dat ze sinds 3 maart meer zijn begroeid, valt het op dat op MP2S en MP3 de sponzen van oud roze naar creme wit zijn verkleurd en ook zijn gegroeid.
Je moet op de foto’s klikken om ze te vergroten. Op de rechter foto (24 april) zie je wat creme kleurige bolletjes. Als je goed op de linker foto (3 maart) kijkt kun je die zelfde (iets kleinere) bolletjes terugvinden, maar dan zijn ze dus wat roze van kleur en vallen ook minder op.
Dat geldt ook voor MP3 in de onderste rij en daar is het wat moeilijker te zien. Als je dit niet fotografeert, zal dit je niet of niet zo snel opvallen.
De houten haai en de caddy worden gelogd en het gaat als een speer. Vol gas naar het zeilbootwrak en de twee bosjes. Heel sneaky zwemt de snoek weg om een rondje te maken. In een soort bakje in de kajuit zitten ook weer klokdierkoloniën.
De kabelhaspel ligt vlak naast het nieuwe bosje. Hup naar MP7 (oliedrum). Het veld met mosselen zijn daar wel grotendeels verworden tot lege schalen, maar dat zal ongetwijfeld door een nieuwe lichting mosselen weer opgevuld worden. Als laatste MP4 (stalen frame). Die is begroeid met grotere mosselen.
De zoektocht naar het monument dan. Eenmaal onder de 10-11 meter krijgen we een klap in ons gezicht. Het gaat van 11 naar 8°C. Een grote wegzwemmende snoek met een wat kromme rug trekt even onze aandacht. Op 17-19 meter blijft de bodem licht van kleur. We zien palingen, twee meervallen en nog een grote snoek.
Het monument laat zich niet vinden ondanks dat het voelt dat ik in de buurt ben, maar ik zit er dus vreselijk naast en het wordt ook frisjes. Ik heb het gevoel dat mijn pak lekt. We volgen even de luchtslang van het Noordwestelijke deel. Het beluchtingsysteem zal komende week wel aangezet worden denk ik. Nog even onder het paviljoen door en dan een decostopje.
Het gpsloggen ging gesmeerd en Dick is tevreden, maar hij zal thuis pas kunnen zien hoe alles gelogd is. Ja mijn pak is lek. Linker oksel nat en m’n rechterheup is zeiknat.
Jeroen heeft weer een heerlijk bakkie koffie. Stroopwafel erbij en we zijn tot de conclusie gekomen dat dit een heerlijke duik was.
Tevens krijgen we nog een prachtige lichtshow cadeau.
