Na 09 oktober had ik geen duik meer gemaakt. Ik kreeg het al koud bij de gedachte om in het donker in de kou en nattigheid te moeten omkleden. Dat punt ben ik nu weer een beetje voorbij.
Het is vrijdagochtend en zowel Dick, Daan en ik hebben zin in een duik in de Bosplas. Er raast een storm langs de kust en de regen komt soms horizontaal voorbij over de parkeerplaats. Onze auto’s staan met de neus in de wind, zodat we redelijk beschut staan.
Daan heeft nog niet zo lang zijn nieuwe DPV en natuurlijk wil hij graag uren maken. Als je moet zoeken dan maak je heel wat meters met de DPV. Daan kan zijn lol op als de zoektocht moeizaam gaat verlopen.
Eerdere pogingen om het monument te vinden, mislukten op de momenten dat Dick zijn GPS unit had meegenomen. Elke keer als hij die unit niet mee had, dan vonden we het monument weer wel.
Een ankerlijn was ooit een mooi navigatiemiddel, maar die is onder het stof verdwenen. Ook het kompas op de DPV komt niet overeen met mijn polskompas, dus dat maakt het ook wat lastiger om te zoeken.
Terwijl we onze spullen opbouwen ligt de GPS unit rood te knipperen op de parkeerplaats. Alsof de duvel de ermee speelt verschijnt er geen groen licht. Die gps fix is een noodzakelijke controle voodat je ermee onder water gaat.
Evengoed neemt Dick de gps unit mee en nadat we in het water zijn gestapt geeft ie ineens toch groen licht! Het water is 10°C. Na wat checks duiken we onder en gaan eerst even naar de meetpaal. Daar maak ik alleen foto’s van de drie stations en de bodem. Vanaf de stoelen vertrekken we de diepte in op 150 graden. Onderweg zien we heel veel baarzen over de bodem heen sjezen.
Na het tweede rif houden we pal zuid aan. Hé, daar is de meerval en die leidt ons even af en zo raken we dus van de koers af. Sjips..na deze korte en welkome onderbreking moeten we de draad weer zien op te pakken. We draaien naar een zuidelijke richting, maar dat lijkt niks op te leveren. Mijn gevoel zegt west en dus draaien we wat bij. Hier en daar passeren we wat losse blokken klei. Verders geen hoge wanden. De bodem loopt iets op. Afgezien dat we over een vlakte van 15 á 16 mtr vliegen, zien we nog steeds geen teken van kleiblokformaties. We draaien weer bij richting oost en dan weer noordwest. We passeren een slang en dan ineens doemt het monument voor onze neuzen op.
Hoe is het mogelijk dat we er nu zo tegenaan scooteren? Dat was dus pure mazzel. Dick haalt direct zijn GPS tevoorschijn en laat het naar het oppervlak schieten. Intussen wachten we geduldig met de vurige hoop dat de gps zometeen weer met een groen lampje naar beneden komt. En ja hoor, het is gelukt.
We volgen weer de prachtige kleiblokformaties en gaan verder in Noordelijke richting over een ankerlijn. En net als ik denk dat ik weet waar we zijn, zie ik een omgevallen houten paal. Die vierkante paal, die ooit rechtop stond, kom je aan de noordzijde echt niet tegen. Ik zou zweren dat we juist dáár zaten. We zitten dus aan de zuidkant van het paviljoen. Dus om even naar de kerstbomen te gaan moeten we nog even een stukje verder.
Alle bomen van het oude bosje liggen om. Die zetten we een andere keer wel weer recht, maar nu niet. We zijn best lang diep geweest en dan wil ik geen zware inspanningen meer doen om nare problemen te voorkomen. Dat klinkt erg conservatief qua decompressie en dat is het ook. Het is een gevoelskwestie.
Ik maak nog even stationsfoto’s van de zeilboot en halen nog wat vislijnen uit de grote kabelhaspel.
Dan is het de hoogste tijd voor koffie en koek. De gps locatie is gelukt en we kijken terug op een geslaagde duik. We moeten alleen iets harder praten vanwege een graafmachine, trilplaat en tractor die vlakbij ons bezig zijn met onderhoud van de parkeerplaats. Een van de mannen vraagt aan Daan wat voor aandrijving hij heeft en hoe snel die gaat. Daan legt het hem uit. De “aandrijving” is eigenlijk ook best wel een mooi woord voor DPV, want bij een scooter denk je toch aan de versie met twee wielen. Ik krijg ineens een ingeving. Ik weet wel een modern woord voor een DPV.
We zouden het ook een “Wet bike” kunnen noemen. We hangen er lui achter en we hoeven niet te trappen. Tevens zijn de meeste berijders in het zwart gekleed.
Wat is ons nog opgevallen? Er zijn nog wel enkele blauwalgvlokjes te zien in de waterkolom. Er ligt ook heel veel fijn neergedaald sediment. Veel kleine scholen met kleine en middelgrote baarzen, die voornamelijk over de bodem heen zwemmen.
Verder hebben we geen metingen gedaan of plankton verzameld.
De kaart met de gps objecten vind je hier
Bedankt Dick en Daan voor deze leuke duik!