2014-11-23 We kunnen het niet laten.

Weer     : Zonnig ZO Wind 3 bft.
Duikers : Ben, Marco, Pascal, Axel
Doel     : Rustig duiken, maar als je wat nylon ziet liggen…
Duur    :  89 minuten.
Lucht temp  : 8,0 Celsius
Water temp :  11 Celsius minimum.
Fauna    : Karper.  snoek en baarsjes gespot door Walther en Willem.
Flora : Waterpest. individuele plantjes gekroesd fonteinkruid, 
Potamogeton pectinatus (grasachtige plantjes) 

Thermocline: Geen
Vislood: 602 gram.

Zichtmetingen 
·  Dutchi op 3 mtr =   – meter.
·  Secchi op 3 mtr =  – meter.

·  Dutchi op 6 mtr =   – meter.

·  Secchi op 6 mtr =  – meter.
·  Dutchi op 9 mtr =   – meter.
·  Secchi op 9 mtr =  – meter.
·  Secchi verticaal =  – meter.
Zie het log voor de details.
Zie alle foto’s van deze duik.

Opmerkingen:
Een van de topmannen van Ghost Fishing wilde wel weer eens in zoet water duiken en aangezien we dat toch al elke zondagochtend duiken, was dat zo geregeld.
Dean en Marco zouden eigenlijk al om 6 uur willen gaan duiken, maar vanwege een defecte wekker, werd dat gauw toch ook maar op 10 uur gezet. Dean kon helaas niet komen.

Afgelopen dinsdag lekte mijn pak in het kruis en ik meende het gevonden te hebben. Ik gebruik altijd eerst een lamp om te kijken of mijn pak doorschijnt. Een gat van 2 x 1 mm was in het donker wel heel makkelijk te zien, maar er zat al een dikke laag Aquasure overheen. Een plekje met hele kleine gaatjes zaten er niet ver naast. Nou mijn pak zou niet meer lekken….dacht ik.

Ben had een lekker bakkie koffie gezet en zoals altijd wordt er eerst even gepraat. Marco laat zijn twee kunstzonnen zien die hij had gekocht om nou eens voldoende licht in het donker te hebben bij het filmen. Marco verteld over een grotduik in Denee: “Mijn buddies hadden van die kleine lichtjes, maar wacht even..videolampen aan, pa-pa-pa HELE GROT verlicht!!” Uiteraard verschijnt er een grote glimlach op Marco’s gezicht.

We gaan maar eens duiken. Spullen aan en naar het water. Ik stap in het water en ik zeg nog HA!,  dat voelt beter!  Dan land er zo’n venijnig speldeprikje koudwater op de binnenkant van mijn dij. Gatsiedarrie heren ik heb weer lekkage. Gaan jullie maar, want ik heb geen zin om vol te lopen. Pascal zegt “Wij weten de weg hier niet hoor”. Ach wat kan mij het ook schelen en we houden een korte controle, om dan te beginnen met de schuine oversteek in het groen. Steeds meer water dringt mijn pak in, maar dankzij het goede onderpak wordt het niet direct koud. Het zicht is niet denderend en in de waterkolom zie ik veel zweefvuil en dunne lange sliertjes, maar gelukkig zie ik ook watervlooien en dat vind ik altijd een goed teken.

We komen op een meter of 10 uit en zitten al snel bij de kleistort. Ik zie een stuk paling liggen en niet ver daar vandaan een begroeide lijn recht omhoog staan. Een grote 30 grams pen (dobber) die met de lijn om een tak zit. Terwijl ik film, beginnen Ben en Pascal met het volgen en opruimen van de lijn. Marco blijft in de buurt. Tja als we dan toch bezig gaan dan wordt je er een soort van hebberig van. Iedereen is ineens scherp op nylon en de ene na de andere lijn wordt opgepakt, los gehaald en opgerold. Zouden we niet lekker ontspannen duiken? Nou ja ontspannen opruimen kan ook. We hullen onszelf en dikke stofwolken als we lijnen lostrekken. Deze oude lijnen zijn begroeid en soms zwart uitgeslagen. Ze breken dan ook vrij snel. 
Marco geeft aan dat het tijd wordt om terug te gaan en op dat moment, besef ik dat het wel erg nat en koud begint te worden in mijn pak.

Tijdens de terugtocht, komen Ben en ik nog meer oude losliggende vislijn tegen, met lood eraan die we nog snel meenemen. Nu wordt het toch echt tijd om naar de instap te gaan. Met een flink tempo zwemmen we terug. Mijn voeten zijn nog droog tot het moment dat ik ga staan bij de instap en ik voel een koele waterval mijn schoenen in stromen. Ik vind natduiken op deze manier niet echt fijn. De oogst mag er weer zijn. Een bos nylon en 602 gram lood om precies te zijn. Walther en Willem komen met een inktvis kunstaas uit het water en Walther verteld dat ze een snoek en jonge visjes hebben gezien. Ik laat mijn pak maar eens leeglopen. Iedereen geniet van een koekje en koffie. Het hondje van Willem en Cora zit op de grond. Zodra ik hem begin te kriebelen, kijkt ie mij aan en begint spontaan te trillen alsof ie het ineens koud krijgt met een blik in de ogen: “Kijk is hoe zielig ik ben!”. Honden zijn kampioen in zielig kijken.

Een leuke duik, koffie, koek, lekker zonnetje en een gezellig clubje mensen, maakt ook deze zondagochtend weer bijzonder leuk.
Bedankt allemaal! De loodteller staat bijna 5 kg!


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.