Ik vraag me al sinds 2013 af wat toch die witte tot geelbruine eierstrengen zijn die op de SETL platen worden afgezet. Nou is het mooie van SETL en fotografie, dat je het jaren na dato gewoon kunt terugkijken en ik haal steeds meer informatie uit deze fotoreeksen
 |
| Rechtsboven de eierstrengen |
Tussen eind april (13 Celsius) en juli (24 Celsius), zie ik doorgaans deze strengen verschijnen en verkleuren van wit naar bruin, maar niemand kon mij vertellen wat het was.
Het zijn minuscule kleine bolletjes die 5-6 rijen dik worden gelegd in een streng van 1 mm dik en soms in lengtes tot bijna 6 cm. Ik heb destijds internet afgestruind en met biologen gesproken, maar een antwoord bleef uit.
Het bleef maar knagen toen ook dit jaar wederom op 10-05-2015 de eerste witte strengen verschenen.
Op 13-06-2015 had ik de platen al gelicht en in een bak geplaatst.
Onder de microscoop meende ik in de eitjes twee ogen te zien. Sommige dachten dat het misschien wantseitjes konden zijn, maar na contact met www.onderwaterwereld.org kon het misschien ook wel watermijt eieren zijn, maar de de structuur kwam niet overeen.
 |
| Oogjes ? (streng is 1 mm breed) |
Toen kreeg ik een gouden simpele tip. Zet het op kweek!
Op 16-06-2015 plukte ik van SETL H128 een stukje en plaatste dit in een potje en ik had weinig vertrouwen in een resultaat. Water temperatuur bleef in de kamer een constante 18 Celsius.
Op 20-06-2015 ging ik bij toeval eens in dat potje kijken en wat zag ik……tientallen minuscule kleine beestjes van 1 mm groot zwommen heftig in het rond JIPPIE!!! mijn geluk kon niet op.
Ik pakte direct de microscoop erbij en controleerde eerst de eistreng of die leeg was, want er kon net zo goed iets anders uitgekomen zijn. Ja hoor kapseltjes zijn zichtbaar open. Ik zuig een krioelend exemplaartje op in een pipetje en druppel het op een glaasje. Simpele ziel als ik ben, wordt ik toch bloedlaaiend enthousiast als ik dan eindelijk oog in oog sta met een larfje met twee ogen, een klein staartje en 6 poten, waarbij het voorste paar voorzien zijn van een haakje. Het staartje bestaat uit vier segmenten. De pootjes kan ie volledig inklappen.
 |
| Open ei kapsels |
 |
| Larve 1 mm groot |
Ik heb nog op dat moment geen idee of een watermijt larve er zo uit ziet, maar onderwaterwereld.org brengt het verlossende antwoord, wat het mogelijk kan zijn.
Een visluis (Argulus) ook wel karperluis genoemd, is op zich is niks nieuws onder de zon.
Het volwassen dier is tussen de 3-7 mm groot en voor het blote oog dus zichtbaar, maar ze zijn wel transparant. De visluis is een zogenaamde ectoparasiet, oftewel het kruipt OP de huid van een vis en zuigt zich middels twee zuignappen vast. Daarna bijt ie een opening en zuigt bloed, nadat ie een gif heeft geinjecteerd. Als het een bloedmaaltijd heeft gehad kan het loslaten en een aantal dagen zonder gastheer leven, waarna het op zoek gaat naar een andere gastheer.
Een larve heeft nog geen zuignappen, maar wel haakjes aan het voorste potenpaar.
Een larve kan circa vier dagen zonder gastheer, waarna het verzwakt in inactief wordt. Dat heb ik kunnen waarnemen in het potje.
In Nederland zijn er in principe twee soorten visluis bekend, terwijl er veel meer soorten bestaan. (Bron: D.M. Soes, P.D. Walker and D.B, Kruijt / The Japanese fish louse Argulus japonicus new for The Netherlands).
en de Argulus foliaceus.
Hoe en of dat in het larvale stadium is te onderscheiden heb ik nog niet kunnen vinden en foto’s op internet zijn niet volledig betrouwbaar.
Drager van ziektes
Het feit dat een visluis van gastheer wisselt en drager kan zijn van bacteriën, flagellaten en virussen, kan het grote schade aanbrengen aan vissen in visrijke plassen, vijvers en bij viskwekerijen.
Op de wondplek waar de vis is gebeten kunnen infecties ontstaan, wat tot verzwakking / gewichtsverlies of zelfs tot sterfte kan leiden. Een visluis kan een drager zijn van SVC (Spring Varemia of Carp). (bron: http://animaldiversity.org/accounts/Argulus_foliaceus/)
Visgedrag
Een vis kan de visluis proberen af te schudden door langs objecten te schuren of te springen boven het wateroppervlak.
In de Haarlemmermeerse bosplas zien we op takken op de bodem liggen met een kuil eromheen. Dat zijn meestal schuurplekken van vis die tegen de tak of stam aanschuren en met een paar korte vinslagen afzetten. Daardoor ontstaat de kuil in het zand. Uiteraard is dat gedrag niet alleen toe te schrijven aan visluis, want ook een vissenbloedzuiger (Piscicola geometra) kan wellicht de oorzaak zijn.
 |
| Typische schuurplek-> tak met kuil |
Eitjes
De eitjes worden in strengen gelegd in aantallen van gemiddeld 100-150 stuks in rijen, maar het kan erg variëren. Eitjes worden naar zeggen ondiep gelegd op een schaduw zijde van hard substraat in de vorm van planten, stenen of in dit geval een pvc SETL plaat.
Ik heb zelfs strengen van 6 cm lang gezien op de SETL platen.
Wat mij opvalt is als de eitjes net gelegd zijn deze nagenoeg wit van kleur zijn.Dit is wat ik dit keer registreerde en het zal van de omstandigheden afhangen hoe snel eitjes rijpen en uitkomen.
Na circa 15 dagen worden ze geelbruin, waarna ze bij de juiste omstandigheden dan na ongeveer 5 dagen uitkomen. Na het uitkomen worden de lege strengen donkerbruin. De tijd tussen de leg en uitkomen kan erg variëren, maar de Setl foto’s laten een cyclus van circa 20-25 dagen zien.
 |
| Witte eistreng met links een bruine lege eistreng. |
Larven
De larfjes van 1 mm zwemmen in korte stotende bewegingen rond en maken soms een snel omhalende beweging.
Wat opvalt is dat ze naar het licht toe zwemmen. Als ik het potje voorzichtig draaide van het licht af, trokken ze naar de andere kant waar het licht was. Dat heb ik nog nergens teruggelezen en ik heb het op film vast gelegd.
Kort (voorlopig) filmpje
Wat kunnen we met deze informatie?
Om er achter te komen of vissen de A.folicaeus of de A.Japonicus dragen is een volwassen visluis nodig. Mogelijk dat vissers, gevangen vissen kunnen controleren op visluis en mogelijk een visluis exemplaar in een potje kunnen doen voor determinatie.
De A. Japonicus schijnt een hogere reproductie te hebben en kan daardoor mogelijk grotere schade aanrichten aan de visstand.