Nieuwe ontdekking in de Bosplas.

Zondag 27-05-2018, Keltfest 

Koos en ik hebben afgesproken bij het Paviljoen voor een duik. Als ik de parkeerplaats op rijd, zie ik Koos lopen en draai mijn raam verder open. De parkeerplaats is compleet vol, zegt Koos. Er zit voor ons niks anders op dan naar Papa’s Beach House te rijden, want daar is het nog rustig.

Je ziet mensen lopen in kledij van honderden jaren terug en dan blijkt het Keltfest aan de gang te zijn. Dat is dit jaar voor het eerst in het Floriade gebied bij Vijfhuizen en men heeft al snel door, dat je bij het Paviljoen gratis kunt parkeren.
Terwijl ik de volle parkeerplaats weer verlaat, passeer ik een man met een grote baard en winkelwagen vol bier. Hij zal letterlijk en figuurlijk de mythische sfeer willen proeven die het evenement moet uitstralen. Een antwoord op een oude mythe ligt echter al 29 jaar op 16 meter diepte geduldig te wachten.

Het is hier lekker rustig en we kleden ons om. Je moet wel gek zijn om jezelf in een dik pak te hijsen om daarna met een dubbel 12 op je rug in de brandende zon naar de waterkant te lopen. De oppervlakte temperatuur van het water is ook nog eens 23 graden, maar ja onder de 7 meter diepte zakt de temperatuur naar 5-7 graden. Op het grasstrand liggen een aantal mensen te genieten van het weer in hun koele zwemkleding. 
Terwijl we onder water gaan zien we twee jongetjes aan de kant naar ons kijken. Wat zouden die twee nu denken? 
We hebben geen specifiek doel, maar ik wil eigenlijk wel richting de versmalling.
Het autowrak ligt er fotogeniek bij met een snoekbaars erop. Ik zet Koos samen met hem op de foto.

Er is iets in mij dat dieper wil en zodoende buigen we af de diepte in. De bodem glooit hier mooi en als je dan een heuvelrug ziet met een donker vlak erachter, dan denk je dat daar een diep gat moet zitten, maar als je er dan eenmaal bent, valt het erg mee.
Op de bodem ligt een tak met witte aanslag wat op koloniën klokdiertjes lijkt. Verderop ligt een dode vis, die wit uitgeslagen is van de bacteriën. De meeste duikers zullen deze omgeving vre-se-lijk saai vinden en ja ik moet toegeven dat het ook saai is.

Witte aanslag mogelijk klokdiertjes.

De ontdekking
Wat doen we hier eigenlijk in de kou? Het moment dat ik mij dat afvraag, zien we ineens wat wits opdoemen. Is het een plastic zak of toch wat anders?
We zwemmen er naar toe en het is een stuk plaatwerk in een uitgestrekte U-vorm en ik maak er foto’s van. Er staat ook iets van een letter op, maar ik kan niet thuisbrengen wat het is.

Mijn hart begint sneller te kloppen! Is dit wat ik denk wat het is en vinden we dit al na een kwartiertje duiken? Het is nu zonde om er niks mee te doen en terugvinden zonder een kruispeiling te maken is vrijwel kansloos. Dan schiet ik mijn deco-boei naar het oppervlak, zodat we na de duik het onderdeel weer kunnen vinden. Althans dat was het idee.
Nadat ik mijn spoel door een gat in de beplating heen haal en vastmaak, zwemmen we weg van het voorwerp.
Er komen al snel allerlei gedachten opborrelen. 
– Wat nou als recreanten naar de boei zwemmen en denken deze goed te kunnen gebruiken?
– Wat nu als men alarm zou slaan als deze boei lang blijft liggen, want die boei ligt vast en dat kan allerlei enge gedachtes oproepen bij diegene aan het wateroppervlak.

Geen goed idee Axel. Ik vraag aandacht van Koos. We gaan opstijgen hoor! We maken een nette opstijging met een deco-stop.
Eenmaal boven, zwemmen we naar de boei en ik besluit een nauwkeurige kruispeiling te maken.
We worden gadegeslagen door twee mensen in witte kleding die aan de kant staan.
Ik ben toch wel enigszins opgelucht dat we ons hebben laten zien. Ik zeg tegen Koos, “Volgens mij is dit een vliegtuig onderdeel”. Koos reageert verbaasd en ik vertel kort het verhaal wat mij bekend is.
Na de kruispeiling zakken we weer af om mijn spoeltje los te halen van het vermeende wrakstuk en zwemmen verder. Koos bergt nog even een stuk touw op en verwittigd mij van het feit dat mijn spoeltje aan het afrollen is. Mijn boei is uit mijn zak gevallen en uit het zicht verdwenen. Alleen door het oprollen van het touw, zie ik de boei weer in de groene achtergrond opdoemen. Wat vreselijk slordig!
Daarna zwemmen we langzaam terug richting naar de kant.
Onderweg vind ik nog een zuiver witte parasol die nog maar net in het water moet zijn gewaaid. Het gevonden stuk roept veel vragen op ook al heb ik een vermoeden. 
Eenmaal thuis ga ik op internet zoeken naar informatie.

Plaatwerk met letter

Gerucht.
Zolang ik in de Haarlemmermeerse bosplas duik (sinds 2009) is er altijd het gerucht geweest dat er nog brokstukken van een neergestort vliegtuig zouden moeten liggen. Ik kon het mij niet voorstellen dat er iets achter zou zijn gebleven, omdat een luchtvaartonderzoek altijd zeer zorgvuldig wordt uitgevoerd. Ik verwachtte eigenlijk dat alle onderdelen wel waren geborgen. Zou men dit dan echt tijdens het bergen gemist hebben?
In die periode was het zicht in de Bosplas mogelijk slecht en ook tijdens het bergen zal er veel stof opgedwarreld zijn, die dit onderdeel aan het zicht heeft onttrokken.
Het kan ook zijn dat het door andere duikers is gezien, maar nooit is gemeld of men heeft nooit beseft wat het kon zijn.

Concours hippique 17 juni 1989.
Het was tijdens deze dag dat een kwartier na het opstijgen, de eenmotorige Cessna F152 II met registratie PH-TVM in de moeilijkheden kwam. Het vliegtuig vloog erg laag en verloor z’n lift, waardoor het vliegtuig in de Haarlemmermeerse bosplas stortte. Door de drukte  waren die dag veel mensen getuigen van het ongeval. Link naar NRC artikel dd. 21-04-1990.

Melding
Tja en wat moet je doen als je zoiets vindt? Ik bel mijn broer die daar wel verstand van heeft en verwijst mij naar de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV). 
Ik stuur die middag een mail en krijg een uur later al een reactie met de melding dat het besproken gaat worden binnen de OVV. Waarschijnlijk heeft het onderdeel geen toegevoegde waarde meer, omdat het onderzoek al jaren geleden afgerond was. We wachten in spanning af en in de tussentijd moet ik mij inhouden om het niet de hele wereld te vertellen.
Voor hetzelfde geld is het helemaal geen vliegtuigonderdeel en er zijn er ook nog nabestaanden die misschien geen prijs stellen op een verhaal als dit. 
Ik wil wel graag uitsluitsel krijgen wat het echt is en dan zit er maar één ding op, het vermeende wrakstuk bergen.
Uiteindelijk wil ik er ook niet te lang mee wachten, want het zicht zal er niet beter op gaan worden.

Woensdag 30-05-2018,  De bergingsoperatie.

Bewijs dat het om het vliegtuigonderdeel gaat.

Naar het oppervlak

Robin

Aan het oppervlak

Robin (rechts) en Axel (links)

Groen omrande letter.