Daar stonden we dan. Jeroen, Manuel, Bart en Axel op een zonovergoten parkeerplaats van de Bosplas aan de Paviljoenzijde.
Het doel was om even de put in te gaan om te kijken of daar witte bacteriën op de bodem te zien zouden zijn. Vervolgens nog even wat Diffusorkoppen van het beluchtingsysteem bekijken en daarna lekker een beetje freewheelen.
Bart heeft zijn DPV (scooter) brevet gehaald en zou eerst een sleepje krijgen naar de put en dan hij ook even kunnen scooteren. Hij is nog niet in het bezit van een onderwaterscooter, maar dat zal niet lang duren alvorens dat wel het geval gaat zijn.
Ik ben de enige zonder rijbewijs trouwens, maar dat even terzijde.
We stappen vol goede moed het water in en Jeroen meldt dat zijn drooghandschoen lekt. Het water is aan het oppervlak dan wel een graadje of 10, maar op diepte is het nog maar 7-8 graden Celsius, dus dat hou je met een lekkende handschoen echt niet vol. Er zit een gat in zijn handschoen en gaat het water uit om het om te wisselen. In de tussentijd heeft Jeroen aangegeven dat Bart zijn scooter kan proberen. Dus we scheuren richting het Paviljoen om daar even om en tussen de palen heen te racen. Hoor ik Bart nou kraaien van plezier? Nee dat kan helemaal niet, maar hij vind het sowieso ontzettend gaaf.
Als we na acht minuutjes weer boven komen, staan Jeroen teleurgesteld aan de kant. De nieuwe handschoenen krijgt hij niet goed in de kunststof ring. “Ga maar hoor, ik wacht wel”. Dat is verdorie zwaar balen voor Jeroen, maar Bart heeft een mazzeltje dat hij Jeroen’s scooter meekrijgt.
En zo gaan we op weg richting de put. Nog voordat we de put bereiken scooteren we de heerser van de diepte tegemoet! Je zou denken dat met het geluid dat de scooters maken, je geen enkele vis zou tegenkomen, maar het tegendeel is waar. Je overvalt ze eigenlijk een beetje en sinds dat ik scooter ben ik nooit eerder zoveel grote vissen tegengekomen. Normaal zag ik alleen wat stofwolken als een soort “Fish was here” verklaring.
Nu kunnen we het beestje ook een klein beetje volgen, maar we laten het ook snel weer met rust. We volgen de luchtslang en komen de ene na de andere diffusorkop tegen. De ene is meer begroeid dat de andere, maar op het metalen oppervlak groeit nagenoeg niets.
Op de kunststof randen zie je soms nog wat mosseltjes bij de ondiepere diffusors. Er groeien op de bodem in ieder geval geen bacteriematten.
Er staat een metalen buis rechtop in de bodem. Ik kijk ernaar en Manuel trekt ‘m uit de bodem. Het is een pikhaak! Ik zie Manuel dubben… mmm te zwaar en steekt ‘m terug in de bodem. Ho wacht even! is dat pikje en dat haakje van RVS?
Hoe dan ook die pikhaak moet mee en ik trek ‘m weer uit de bodem. Gloeiende kooltjes! dat wordt wel even een uitdaging om een aluminium buis van een 2,5 meter met RVS kop mee te nemen, maar het moet lukken. We zitten ongeveer naar schatting op een 1/3 van de Zuidoostzijde.
In mijn linkerhand hou ik ‘m vast zoals Harry Potter zijn Nimbus 2000 vasthield. Ik ben alleen verre van wendbaar.
Zo vliegen we via de Oostzijde richting Noord. We gaan steeds ondieper en ik moet even mijn pak ontluchten en dat blijkt een uitdaging te worden, omdat mijn droogpakontluchter op mijn linker bovenarm zit en ik heb de pikhaak in mijn linker hand. Ontluchten door even te kantelen werkt even niet. Terwijl Bart en Manuel in de buurt zijn loop ik even te klungelen. Dan maar even rechtop gaan staan om te ontluchten. Terwijl er langzaam lucht uit borrelt begin ik toch te stijgen richting oppervlakte. Ik laat de pikhaak maar even vallen en gebruik de scooter om mij naar beneden te trekken. Eenmaal ontlucht pakt Manuel de pikhaak op en laat het leunen op de steun naast de propeller.
Hij heeft altijd van die handige dingetjes. We hebben in ieder geval volop genoten en Jeroen staat geduldig aan de kant te wachten.
Jeroen heeft nog even een korte frisse duik gemaakt, maar dan wel in z’n onderbroek.
Echt jammer dat hij niet meekon, maar ja dit soort tegenvallers kunnen gebeuren. Beter hier dan dat je uren hebt gereden om tot de ontdekking te komen dat er wat mis is of dat je wat vergeten bent. Het overkomt ons allemaal wel een keer.
Na de duik zoals gebruikelijk een koppie koffie en koekjes en even gezellig napraten.
Tekst gaat verder onder deze galerij.
Plankton
Zoals ik het regelmatig probeer bij te houden neem ik nu ook weer een planktonmonster.
Wat zit er nu in? Voornamelijk dierlijk (zoo)plankton, maar ook wat plantaardig (fyto)plankton.
Het dierlijke plankton bestaat onder andere uit een diertje met hele lange armpjes lang z’n zij. In de galerij hieronder. Op de de eerste foto zie je er twee in de onderste helft. Volgens mij heet ie Polyarthra. In de bovenste helft zie je links een watervlo en rechts een roeipootkreeftje.
Je ziet de Polyarthra ook op de middelste foto (bovenste rij)
Helemaal rechts is mogelijk een Synchaeta.
Onderste rij links zie je een perfect ronde groene cel met een doorzichtige band er omheen. Planktosphaeria heeft trouwens vele verschillende verschijningsvormen. Deze vorm is redelijk duidelijk, maar andere verschijningsvormen waarbij je klompjes met cellen zien etc etc maken het lastig of onmogelijk om te determineren.
Geheel rechts zie je twee verschillende soorten ronde kiezelwieren. De bovenste heeft zelfs een soort tandjes.
Het is sowieso fascinerend om te zien wat er allemaal gebeurd.
