Dick en ik hebben besloten op zoek te gaan naar het monument, naast het wisselen van de stijgvallen.
We hadden om 16:00 uur afgesproken, maar ik besef ineens dat de klok al 15:36 uur aangeeft! Ik stuur gelijk een berichtje naar Dick dat het iets later wordt. Verdorie, dat is helemaal niet mijn stijl om de tijd te vergeten, maar goed, het lukt me om 16:10 de parkeerplaats op te rijden. Dick is er al vanaf 15: 00 uur. We spreken kort het plan door en vertrekken met de scooter eerst naar de stijgvallen. Die kunnen we gelukkig allemaal vinden en wisselen de potjes vrij vlot. van elke val wordt een GPS locatie genomen. Dick handelt dat super snel af.
Vanaf the laatste stijgval buigen we af richting West, maar onbedoeld gaan we steeds Zuidelijker. We komen wel bij een rif waar we rond zoeken, maar ik herken het hier ook niet en het zicht is echt belabberd. Dick volgt mij en uiteindelijk steeds Zuidelijker, terwijl ik het idee heb dat we in de Noordwest zitten. We zien een gele buis die gebruikt wordt als vispoetsplaats. Er zit namelijk een karakteristieke ovale kuil omheen. Ik maak er een foto van terwijl Dick een GPS fix probeert te krijgen. Waar zitten we dan toch? Ik lijk wel een Sygic route planner die je maar continue de verkeerde kant op stuurt. Opeens zie ik diffusors op 9 meter diepte en die hebben we niet aan de Westzijde. Ach verrek. We zitten helemaal aan de Oostkant vlak bij het haventje! Ik heb weer een locatie fix in mijn hoofd en zo weet ik de weg weer. We volgen de luchtslangen richting Noord en ik meen wat bekends te zien en buigen af. Na 53 minuten komen we in de buurt van het monument. Ik voel dat we in de buurt zijn en het platte blok klei met de kuil erin op 14-15 meter is toch echt een goed herkenningspunt. Evengoed vinden we het monument niet. Het stikt hier van de scholen met jonge baars.
Na 100 minuten geven we het maar op en gaan richting de kant.
Daar stappen we met 110 minuten op de teller uit het water.
Dick merkt op dat de duik in ieder geval langer duurde dan de reis met de auto naar de Bosplas.
Voor heel veel minder doen we het bijna niet meer eigenlijk.
Ik zit meestel wel opmerkingen te maken dat al die elektrische fietsen de meeste mensen echt niet gaan helpen om fit te blijven, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat een elektrische onderwaterscooter niet veel anders is natuurlijk. Daarmee wil ik zeggen dat het luchtverbruik veel minder is geworden, waardoor je nog langer onderwater kan blijven (afhankelijk van de diepte) en grotere afstanden kunt afleggen.
Wat een duik was dit en ik heb amper foto’s genomen. De GPS locatie van de gele buis is niet gelukt helaas, maar die van de stijgvallen wel.
De locaties kun je vinden onder Watermetingen
Na de duik drinken we een koppie hete thee met koek erbij. In de GPS logger van Dick is de batterij losgeschoten en dat gebeurt pas op het moment dat ie uit het water stapt eigenlijk. Dan stoot de logger kennelijk tegen de benen tijdens het lopen. Het is even een oplossing zoeken om dat te verhelpen.
Eenmaal weer thuis krijg ik van Dick de GPS locaties door, maar die van de gele slang is helaas niet gelukt. Ik was toch eigenlijk wel benieuwd waar die had gelegen en hoe Zuidelijk dat dan zou zijn geweest.
Sleur
Het vervangen van de vallen wordt dan wel een beetje een sleur, maar het is domweg data verzamelen in de vorm van microscoop foto’s en de bijzonderheden die daar op te zien zijn. Na het verzamelseizoen wordt het data analyseren en dat wordt veel werk. Alle foto’s bekijken, voorzien van commentaar en vergelijken met andere foto’s van dezelfde stijgval, maar ook de verschillen onderling kunnen wat vertellen natuurlijk. De focus ligt wel op de slijmlaag rond de blauwalg koloniën. Het punt is dat als we een keer bewust een zouden overslaan, we ons weer voor de kop slaan dat we een moment gemist hebben.
Hoe dan ook het is geen werk, maar hobby en ik ben al zo blij dat er altijd wel een teamlid bereid is om mee te gaan.
Ik heb onder de microscoop wel iets ontdekt in stijgval 2 op 8,5 mtr diepte en dat zijn spiraalvormige bacteriën in de blauwalg koloniën en dat heb ik nog niet eerder gezien. Het vreemde is dat de blauwalg koloniën dat in de stijgval op 7 mtr diepte, dat weer niet hebben. Twee weken daarvoor op 3 september hadden de koloniën in stijgval #2 dat niet. Het kan komen omdat de koloniën dan 2 weken opgesloten hebben gezeten, terwijl ik ze dan eigelijk elke week zou moeten legen. Dat lukt alleen niet altijd.
2023-09-25 GPS monument poging #2
We gaan het nog een keertje proberen. Dick heeft alles weer in gereedheid gebracht en we zijn klaar om te gaan en dit keer gaan we eerst naar het monument en pas daarna kijken we of we de stijgvallen kunnen doen. Dus vanaf het Paviljoen gaan we op 150 graden uit, maar het zicht is hier op 14-15 mtr diepte een grote melkmist. Op deze manier zal het toeval moeten zijn om de lepels van het anker te vinden. We passeren het eerste rif en gaan door naar de tweede. Het anker komen we niet tegen. Nou dan maar op de gok pal Zuid en hop de diepe put in. Daar liggen nog steeds de plukken kiezelwieren. Deze worden ondergesneeuwd met dalend stof, wat de boel verstikt. Het is maar goed dat het mengsysteem nog aanstaat, zodat er voldoende zuurstof van het oppervlakte naar beneden wordt gebracht. Op die manier zullen de algen beter afgebroken worden. De reden dat er nog zoveel vis rondzwemt op diepte is ook te danken aan het mengsysteem. Rond 1 oktober zal het systeem uitgezet worden, omdat het dan ook het einde van het officiële zwemseizoen is. Doordat de dagen al sneller korter worden, zal de watertemperatuur ook weer dalen en daardoor veranderd alles weer.
We zitten wederom in de buurt van het monument omdat het op een bepaald punt weer stikt van de jonge vis. We zitten echter niet diep genoeg en zo cirkelen we nog een aantal keren rond. Ik baal hier wel van, omdat ik benieuwd ben of de locatie van het Monument ook klopt op de kaart.
Na een half uur geef ik het op en geef aan Dick door dat we in Noordoostelijke richting gaan. Op het moment dat we op een meter of 8-9 uitkomen buigen we af naar rechts om de bodemcontouren te volgen. Een enorme dikke paling ligt te rusten onder een afdak van een kleiblok. Even later zien we een prachtige goed doorvoede snoek. Om een vreemde reden duurt het heel lang alvorens we bij Stijgval #2 aankomen.
De val bevat de nodige blauwalgen en we wisselen het monsterpotje. Dan naar stijgval #3 waar ook genoeg blauwalgen tegen het plafond zit aangedrukt.
Het lukt niet om stijgval #1 te vinden op de terugweg, terwijl dat toch niet zo moeilijk zou moeten zijn. Het is zoals het is en denderen door. Ik zie weer steeds meer waterpest groeien. In 2012 en 2013 was er een redelijk groot veld met waterpest en als het zo doorzet, komt dat misschien weer terug.
Na 90 minuten stappen we het water uit. Dan blijkt mijn rechtervoet zeiknat te zijn. Dick geeft aan de de accu wederom is losgeschoten in de GPS logger. Ik vraag aan Dick hoe de GPS logger in het water ligt/hangt/staat. We testen het even en dan blijkt de logger netjes rechtop te staan waarbij het deksel ongeveer een 5-6 cm boven het wateroppervlak uitsteekt. Het gaat dus niet platliggen ofzo en dat is wel goed om te weten.
Ik haal nog even plankton om onder de microscoop te bekijken en daarna drinken we een kop thee met koek om even na te praten alvorens we naar huis gaan.
Jammer dat we het monument niet hebben kunnen vinden en maar hopen dat het zicht binnenkort wat verbeterd. Dat maakt het navigeren namelijk ietsje makkelijker.
De monsters laten veel van het zelfde zien.
Bedankt Dick!