Het is aangenaam weer en de parkeerplaats is al aardig gevuld met duikers. Na 1 september is de parkeerplaats weer te bereiken na de bouw en afbraak van Mysteryland.
Berend-Jan is er al en staat aan de waterkant te kijken. Ik zie wel wat ragfijne drijflaagjes van blauwalgen, maar ik ruik niet die specifieke blauwalg geur. Er zijn ook wat samengeklonterde blauwalg koloniën die ongeveer een kleine centimeter groot kunnen zijn en weer makkelijk uiteenvallen. Het is tijd om te duiken en we moeten echt weer even de metingen doen en stationsfoto’s maken. Dit keer allemaal zonder DPV (onderwaterscooter). De afstanden die we nu moeten afleggen zijn heel goed te doen. Het geeft ook weer even meer tijd om in meer detail naar de omgeving te kijken en dat is ook wel fijn.
We stappen het water in en ja hoor, het water wordt steeds een beetje helderder. We gaan naar de meetpaal en nadat ik een foto maak meet Berend-Jan het volgende op:
3 meter diepte = 4,8 meter zicht.
6 meter diepte = 3,1 meter zicht.
9 meter diepte = 2,5 meter zicht.
Om niet te veel in herhalingen te vallen met het zelfde verhaal, ronden we de andere fotopunten af. Er zit overigens wel jonge vis in het zeilbootwrak en bij het bosje. We vervolgen onze weg en het wordt nu wel ietsje makkelijker om de herkenningspunten te vinden.
De stijgval #1 op 12 meter diepte staat op een kale bodem. Deze bevat helemaal geen enkele blauwalgkolonie in het monsterpotje. 6 Dagen geleden, toen er nog geen potje op zat, zag ik dat er koloniën in de fles bleven hangen. Er zitten nu alleen slakjes in.
Stijgval #2 op 9 meter diepte en stijgval #3 op 7 meter diepte, bevatten wel wat koloniën in het monsterpotje. Deze stijgvallen staan op een bed van mosseltjes. Ik moet serieus nog eens een iets wijder netje hebben om de monsterpotjes in te doen, want het is een gepriegel om de potjes uit en in het smalle netje te frotten.
Dan rijst de vraag, zouden mosselen er juist aan bijdragen dat er blauwalgen opkomen of het is toeval? Hoe zou het eruit zien als de val op 12 mtr diepte ook op een mosselbed had gestaan. We kunnen natuurlijk volgend jaar kijken of we dan een dergelijke opstelling kunnen doen.
Wat ook opvallend is, is dat aan de kant van Papa’s Beach House, toen de wind op de kant stond, er geen blauwalgen aan de oppervlakte dreven. Aan deze Noordkant van de plas zie je nu wel blauwalgen drijven. Zou dat met de vorm van de plas te maken hebben en met de plaatsing van de bellenpluimen of zijn de omstandigheden aan de Noordzijde soms gunstiger voor blauwalgen dan aan de Zuidzijde?
Dit bedenk ik niet tijdens het duiken hoor, maar dit zijn dingen die pas achteraf vragen oproepen.
Hieronder zie je de verzamelpotjes van de stijvallen.
TWEE SOORTEN
We hebben feitelijk twee soorten blauwalg. Dolichospermum (Foto linksonder, onderste kolonie als een spiraalvormige kralenketting) en Microcystis (Foto linksonder, bovenste kolonie). Dat zijn kleine ronde cellen dicht op elkaar in een grillig gevormde kolonie gevat in een slijmlaag). Die slijmlaag wordt trouwens goed zichtbaar onder de microscoop, als je een minuscuul beetje Indische inkt aan het druppeltje water toevoegd en je het dekglaasje op het monster legt. (Foto rechtsonder) De slijmlaag houdt namelijk de zwarte inkt tegen.
Wat valt dan op? Dat we in de stijgvallen na juli, geen Dolichospermum meer tegenkomen, maar alleen Microcystis, maar we vinden nog wel Dolichospermum in het vrij zwevende plankton. Daaruit zou je kunnen concluderen dat Microcystis veel langer uit de bodem blijft komen en Dolichospermum dat niet doet. Ik weet wel dat Microcystis veel langer actief blijft in de waterkolom tot zelfs in Januari.
Het is niet 100% te zeggen dat er geen blauwalgen door stroming in de fles belanden. De opening tussen de bodem en de fles is minimaal, maar ik hou er wel enigzins rekening mee.
Nadat we de potjes hebben verwisseld zijn we al we al 75 minuten onderwater en het peddelen nog even door. We komen de speciekuip of grote plantenbak tegen (Waar ooit een prachtige bos kranswier groeide). Daarna heb je de kleistort welke begin maart 2014 in het water was gegooid . Er groeien plantjes waterpest. Die heb ik kennelijk te vaak over het hoofd gezien tijdens het scooteren, want dan race je er zo aan voorbij.
Uiteindelijk na 100 minuten wordt het tijd om om te draaien. We zoeken de ondiepte op en rapen afval. De netten raken al snel vol. het vuurwerk van Mystery land is hoofdzakelijk van karton ipv plastic en daar ben ik erg blij mee. De blaas begint al wat te protesteren en na 126 minuten stappen we uit het water. Het was een heerlijke duik en we hebben een hoop gedaan.
Dankje voor je gezelschap, koffie en de koek Berend-Jan!
