2018-10-14 Schoonmaakactie 13e editie – Project Baseline Haarlemmermeer

Weer : Zonnig en warm!,
Duikers : Ad, John, Ben, Hans, Cees, Nico, Alex, Mariska, Anne, Marvin, Wim, Louis, Willem, Cora, Ron, Dick
Oeverploeg: Erna, Niek, Elise, Kevin, Esther, Lianne, Hans, Sylvia, Manon.
Kapitein: Pieter
Support: Marleen, Donald, Robin, Axel.
Doel : Zuidelijke helft van de plas ontdoen van zoveel mogelijk afval tot een diepte van 6 meter en langs de oevers.
Duur : 90 minuten
Lucht temp : 22 Celsius
Water temp : 16 Celsius minimum.
Fauna: Paling, meervalletje en ongetwijfeld baarsjes.
Vislood: 100 gram.
Totale vangst: 194 kg afval,

Foto’s van de schoonmaak

2012
De eerste schoonmaak duik op 15 december 2012 bestond uit een groep van 13 duikers.
John, Ted, Gery, Remko, Mark, Marco, Maurits, Ferry, Iva, Jack, Rick, Robin en ik.
Het water was toen maar 5 graden Celsius.
We waren geïnspireerd door Z.E.E.P Vinkeveen die toen al schoonmaak duiken had georganiseerd in Vinkeveen en zodoende konden we aardappelnetten van hun lenen.

Project Baseline stond nog in de kinderschoenen en we zagen onder water toen al dat we wat moesten doen. Die eerste vangst was naar schatting 60 kg. Er zat toen een zware autobumper bij.

Deel van het team 2012.

2018
Inmiddels zijn we zes jaar verder en het enthousiasme en gedrevenheid is in die jaren niet veranderd.
Zoals altijd is Ad de eerste op locatie. Hij is de enige snorkelaar van het team. Vorige week was het zicht nog maar een meter, verteld hij. Hij stapt nu even het water in en beoordeeld het zicht. Mmmja het is best goed te doen.

Robin laat de roeiboot te water. Iemand anders moet met het bootje varen want hij heeft zijn dochtertje mee die intussen rustig alles aanschouwt vanuit de kinderwagen.

De hoeveelheid afval wat uit het water wordt minder, maar het wordt tegenwoordig aangevuld door het afval wat uit de oevers wordt gehaald.

De oeverteams, zijn daarom net zo onmisbaar als de duikers.
Lianne, Manon, Sylvia en Hans ken ik van de Buurt Cleanup Nieuw-Vennep. Sylvia en Hans hebben zelfs speciale karretjes met allerlei handig gereedschap zoals een uitschuifbare haak om rommel uit het water te vissen.
Esther, Elise en Kevin komen uit Amsterdam en zagen op Facebook de oproep.
Echt grandioos dat ze willen helpen.

Tja en dan hebben we Niek, Pieter en mijn lieve vrouw Erna
die namens de “Jachthonden training Haarlemmermeer” meehelpen.

Esther, Elise en Kevin

Er zijn ook weer nieuwe gezichten bij de duikers zoals Nico, Ron, Louis, Wim, Anne.
Er zijn ook altijd bekende gezichten van vorige schoonmaakduiken, GUE , oude duikclub en Project Baseline. Het is gewoon een gezellige groep, waarmee we weer een mooi team vormen.
Even voor 10:30 uur geef ik de briefing aan de hele groep en daarna begint het pas echt.

De oeverploegen pakken grijpstokken en zakken en gaan alvast op weg.
Na het omkleden gaan de duikers te water naar hun toegewezen zone in de plas.
die zo tussen de 1 en 6 meter diep ligt.

Marleen noteert de instaptijd en houdt alles nauwkeurig in de gaten.

Voorgevoel
Ik had een beetje een raar voorgevoel over het feit dat het de 13e editie was.
Zaterdag kreeg ik een belletje van Donald dat de schroef van zijn buitenboordmotor was beschadigd en niet kon varen. Tegenslag komt altijd in drieën dus dan wordt het spannend wat er nog meer gaat komen. Ik bel Robin. De zodiac had hij niet meer, maar hij heeft nog wel een stalen roeibootje met buitenboordmotor en trailer. Jeetje wat een mazzel.
Volgende tegenslagje is het domme feit dat ik de koffiemelk en lepels vergeten ben.
De laatste tegenslag komt aan het einde van de schoonmaak. Daarover later meer.

Pieter monstert aan als schipper. Hij neemt twee teams mee om ze verderop te droppen, zodat ze al opruimend weer naar de instap kunnen zwemmen. Het te water gaan was wel even spannend met zo’n klein bootje, maar het is al met al prima gelukt.

Pieter neemt Anne, Alex en Mariska mee.

De caravan Het NMCX (Centrum voor duurzaamheid) komt met een team eloquente dames die gaan praten met voorbijgangers en vragen naar ideeën over zwerfafval.Ze laten zien hoe lang afval kan blijven liggen. Er zijn zelfs mensen met kinderen bij die de grijpstok ter hand nemen en aan de slag gaan. Vanuit een caravan schenken ze chocolademelk. Ondanks het mooie weer zijn er vreemd genoeg niet zo ontzettend veel wandelaars.

Cora en Willem na de duik.
fotograafrob.nl

Jacqueline met voorbijgangerfotograafrob.nl

Snorkelend kun je heel veel ophalen.

Zoals Ad het eerste het water inging kwam ie er ook als eerste weer uit en wat een vangst van 6,9 kg. Dat lijkt niet zo zwaar, maar als je het lang moet vasthouden wel.

Ad met de eerste zak afval van 6,9 kg.fotograafrob.nl

Pieter ondervindt af en toe wat problemen met de buitenboordmotor die geregeld afslaat, maar hij slaagt er telkens weer in naar de volgende decoboei te varen en de buit binnen te halen.

Ook langs de oevers staan zakken die opgehaald kunnen worden en dat zijn er heel wat.

Terwijl ik de zakken weeg noteert Marleen de gewichten.

We snappen er niks van, want de berg groeit, maar het gewicht blijft relatief laag.

Nou ja een zakkie zware chips kan toch aardig wat wegen.

Axel
fotograafrob.nl

Magische plaatjes

Iedere fotograaf heeft zo zijn signatuur en het werk van Cees Kassenberg is makkelijk te herkennen. Hij werkt zonder flitsers, maar maakt gebruik van het aanwezige licht eventueel aangevuld met duiklampen.

Dat heeft ie tot een kunst verheven. Er zijn overigens meer fantastische onderwater fotografen die allemaal hun eigen specialiteit hebben ontwikkeld.

Zie je dan wat in de Nederlandse wateren?

Kijk zelf maar!

Ben pakt plastic bekertje

Hans vult zijn zakken

Oeps foutje bedankt!

John en Dick komen met hun buit naar de kant en John zegt dat ie het vislijntje lekker aan het opruimen was tot ie ineens tot de ontdekking kwam dat er aan getrokken werd. Oeps onbedoeld foutje. Ik zag op een gegeven moment in de verte wel een visser bezig, maar kon niet zien of ie nu werkelijk zijn hengel uit had.

Tegen de tijd dat John en Dick terug zijn is de visser verdwenen, anders had ik hem zijn handeltje terug kunnen geven.

Cora en Willem hebben ook wat lijn en lood meegenomen, echter zat daar geen visser aan vast.

Mijn ouders (beide 83) zitten ondertussen lekker op een bankje de werkzaamheden te aanschouwen met een welverdiend kopje koffie. Bedankt voor deze foto Dick!

Pech nummer drie.

De vrijwilligers werken hard om alles schoon te maken en de tijd is bijna om.

Hans komt melden dat er zakken bij het Paviljoen staan die opgehaald kunnen worden.

Ik bel Pieter en die vaart er naar toe.

Tot zover alles prima, maar als de zeven zakken geladen zijn, is de motor gestopt en is niet meer aan de praat te krijgen.

We zien Pieter trekken aan het koord en alles proberen, maar er is geen leven meer in de motor te krijgen. Ja hoor het klopt, tegenslagen komen altijd in drieën en dit was de laatste.

Robin schiet Pieter die motorpech heeft te hulp en rijdt naar de andere kant om de boot daar op de trailer te trekken.

Vreemde vondsten.

Hans meldt dat ie een grote navulzak blauwe vloeistof heeft gevonden, wat vermoedelijk van een chemisch toilet is ofzo.

Erna sjouwt zich een breuk met een boodschappentas vol afval en een opblaaszwembad.

Ook wordt er een deel van een paspoort gevonden.

Ik vind zelf nog een usbstick kaart van een Pools video bedrijf die bruiloften filmt. Een schepnet kan nog goed van pas komen.

Groepsfoto

Het is 12:30 uur en we willen voordat sommigen weg moeten toch heel graag een groepsfoto maken. We wachten tot Robin en Pieter met de boot op de trailer weer terugkomen.

Zodoende kunnen we met z’n allen op de foto hoewel Donald er niet op staat, omdat hij de foto neemt.

Alles gaat in de container en dan kom je tot de conclusie dat ie tot het randje gevuld is en dan hebben we nog maar een relatief klein deel van de plas te pakken.