2020-10-17 Geestmerambacht

WeerBewolkt., 10c
DuikersJeroen, Axel
DoelLekker rondkijken
Duur67
Temp lucht10
Temp water oppervlak14
Temp water minimum
FaunaSnoek, zoetwatersponzen op autobanden, Wolken jonge aasgarnalen, jonge baarzen in de aanhanger. Cordylophora. (hydroïdpoliepen)
FloraAarvederkruid, kranswieren, Oscillatoria (groene matten op bodem)
PlanktonGeen monster genomen.
Spronglaag11 meter

Het plan was gevat om nog een duik te maken in Geestmerambacht. Die was afgelopen april nog geplaagd door een heftige bloei van een bacterietje met de naam Planktothrix rubescens. Dan rijst bij mij dan gelijk weer de vraag, is dat nog terug te vinden op de bodem en hoe ziet het eruit na zo’n heftige bloei, dat notabene het nieuws haalde als mysterieus.
Nou d’r is niks mysterieus aan, maar wel bijzonder dat het zich al in april openbaarde, terwijl blauwalgenbloei zich voornamelijk in de zomer presenteert. Hoe dan ook is het zicht nu redelijk en Jeroen en ik gaan een kijkje nemen

Foto: J.Wilms

Goed zicht
De parkeerplaats op Zuid is aardig druk, maar we kunnen nog parkeren.
Het is bewolkt en de temperatuur is best lekker eigenlijk. Zo’n graadje of 10-12.
Dit keer heb ik mijn actiecamera weer even op mijn masker gezet, want ik wil even proberen hoe de beeldkwaliteit is met een oud diffusiefilter wat ik nog had liggen. Met de nieuwe accu in mijn lamp kan ik zorgeloos 2,5 uur duiken, maar echt goed licht had ik niet voor foto’s en film door een melk plexiglasfilter die het licht te veel afzwakte. Met de iets te grote oudere filter heb ik minder lichtverlies.

Als we de checks gedaan hebben duiken we onder en het zicht valt echt mee!
Ik zie gelukkig planten zoals aarvederkruid en wat schertst mijn verbazing? Kranswieren!
Hoe is het mogelijk dat een plas die zo ontzettend was geplaagd door de roze vloed, toch een plant kan herbergen die van een goede waterkwaliteit houdt.
De Bosplas had in 2013 nog vijf soorten kranswieren, en na 2016 geen een meer, althans nooit meer gezien. Het kan zijn dat ik ze gemist heb. Dat zegt toch wel wat denk ik. Planten in Geestmerambacht groeien dan weer niet zo diep en dat zegt wat over gemiddelde doorzicht. Onder de 3 meter kom ik niks meer tegen. De planten zijn over het algemeen wel bedekt met een laagje bruin sediment

We volgen wat lijnen en komen verschillende objecten tegen, waar we een kijkje nemen. In een aanhanger zitten wat jonge baarzen en het plaatwerk is hier en daar begroeid met hydroïdpoliepen. Dat zijn neteldieren uit het Kaspische gebied en dus een exoot die al een tijdje in Nederland is te vinden. Je zult ze het meest vinden op plekken met een beetje stroming.
Vlak bij de aanhanger ligt een soort bootje met een deksel erop die Jeroen optilt. In de ruimte onder de deksel bevindt zich een grote baars en een wolk aasgarnalen. Als ik mijn lamp wegdraai van de ruimte waar ik in schijn, maakt de baars dat ie wegkomt.
Van daaruit gaan we de diepte in, maar op 11 meter diepte stuiten we op een dikke witte mist.
Nou daar gaan we niet voor onze lol in duiken.
We draaien om en gaan uiteindelijk op een meter of 5 weer richting Zuid. Via een andere afgezonken aanhanger naar een groene auto.
Terwijl Jeroen een kijkje neemt aan de andere kant van de auto, open ik een deur en een grote wolk aasgarnalen doemt op. Als ze de lichtbundel van mijn lamp zien, duiken ze er met een grote groep op af. Het is een bizar gezicht hoe ze dat doen en vrijwel direct daarna weer doorgaan met het wolkje te vormen dat ze in beginsel waren.
Onderweg halen we nog een kunstaas weg en ruimen wat afval op.
Op een specifiek stukje zie ik donkergroene aanslag op de bodem. Het is ook een blauwalgbacterie met de naam Oscillatoria.

Spons en rubber
Wat wel bijzonder is, zijn de zoetwatersponzen op de auto- en tractorbanden. Waarom is dat bijzonder zou je denken? Ik heb nog het fiasco van het Osborne reef bij Fort Lauderdale (Florida) in mijn hoofd.
In de 70’er jaren heeft men met alle goede bedoelingen getracht met oude autobanden een kunstrif aan te leggen en dat bleek al snel een ramp. Zie wikipedia. Ik dacht eigenlijk dat er op autobanden namelijk weinig tot niets kon groeien vanwege het gevulcaniseerde rubber. Ik dacht dat het dan zoiets als anti fouling werkt wat men op schepen aanbrengt om aangroei te remmen.
Het blijkt echter dat de banden die samen waren gebonden, onder andere door stormen waren losgetrokken en zich individueel over grote gebieden begonnen te verplaatsen, wat veel schade aanrichtte aan bestaande natuurlijke riffen die in de buurt lagen.
Nu is er een Twitteraccount @sponge_research (Great Lakes), die helemaal gek is op sponzen en er onderzoek naar doet.
Hij merkt ook op dat hij dit jaar meer sponzen op autobanden is tegengekomen.
Nu is het ook extra leuk dat @owinleiden (Onderwaterinleiden.nl) ook nu de aandacht gaat leggen op sponzen op autobanden, om te kijken of ze ook daar ook voorkomen.
Dat is het “leuke” van Twitter.


De caravan zwemmen we bijna voorbij. Ook die zit vol met aasgarnalen, maar al snel seint Jeroen mij dat ie wat ziet.
We kijken samen in het groen, maar we zien niks meer. Net op het moment dat we verder gaan verschijnt er een snoek die amper is te zien. Dat is wat Jeroen dus zag. Het lukt me niet om er een foto van te maken. Bij de kant lukt het me wel nog een snoek te fotograferen.
Jeroen wil echter nog graag even terug om een kunstaas op te halen die achter een kabel was blijven hangen.
Hup terug en we halen dat stukkie flubberrubber met lood en ijzer even op.
We hebben toch weer een heerlijk duikje kunnen maken
Een aparte videolamp hoef ik denk ik niet aan te schaffen, want het oude diffusiefilter werkt bovenverwachting goed.