Op pad met Bart en Manuel en het doel is om watermonsters te nemen van verschillende dieptes om te kijken of er verschillen zijn. We zijn met name benieuwd naar het fosfaatgehalte.
De aanleiding hiervoor was een verschil die we na de duik van 7 november hebben gezien en dan met name op het orthofosfaat.
Bij het paviljoen op de bodem kwam er een waarde van 0,81 Mg/L uit. Een 160 meter verder nemen we een ander monster van 14 meter diepte bij de beluchtingslang. Daar meten we een veel lagere waarde van 0,51 Mg/L.
Dat is opmerkelijk en interessant. Het beluchtingssysteem stond toen uit.
Nu staat het beluchtingssysteem aan.
Het is echt een stuk helderder geworden. Je ziet nog wel koloniën blauwalg. Het zijn in feite een frummelige groene strengetjes, die met het blote oog zichtbaar zijn. Bij de instap liggen plakkaatjes met donkergroene Oscillatoria op de bodem. Bij buitenste palen hangt een dode fuut. Er zit visdraad om de nek en de ogen zijn nog redelijk intact. We snijden het los, want het ziet er nogal luguber uit. We laten het evengoed achter op de bodem.
Bij de meetpaal op 5 meter diepte neemt Bart een watermonster en doet dat op 14 meter diepte net boven het sediment zoals we het hebben afgesproken. Manuel filmt het. De bodem is schoon en we zien geen witte bacteriën. Vanaf de bodem gaan we richting het anker. Onderweg naar het anker In de bodem zien we allemaal kleine diepe putjes. Geen idee waardoor die gevormd worden. Bij het anker veranderen we van koers. Af en toe zien we een klein schooltje baarzen. Manuel ziet de kleine meerval en die zwemt uiteindelijk weg. Een snoekbaars en een paling liggen hier ook. Een stuk vislijn pakken we op en beginnen met oprollen. Er komt geen eind aan en het gaat richting het monument. De lijn eindigt muurvast in een kleiblok met een stuk kunstaas eraan. Het blijkt totaal 52 meter lang te zijn. Het monument ligt een paar meter hoger. We maken het gedenkbord schoon. De plekken waar de verf nog op de kap zit groeien geen mosselen. We zwemmen pal Zuid en komen uit op wat puin bij de uitloper en stijgen naar een meter of 8-9. Dit is een kale vlakte met her en der een steen of wat takken waarop jonge mosselen zitten. We zien ook weer vispoetsplaatsen in de vorm van takjes met een kuil eronder. Deze takjes zijn kaal en je ziet de groeven in gesleten door de vinnen. Vissen gebruiken deze takjes om van parasieten af te komen. Ze zetten zich af tegen een takje en zwemmen explosief weg. Door de explosieve vinslagen wordt het zand weggeblazen waardoor een kuil ontstaat.
Manuel ziet nog een paling naast het paviljoen en verderop zweeft een redelijk grote snoek. Een school jonge baarzen zwemt weg.
Wat leveren de watermetingen op van de verschillende dieptes? We meten op Electro Conductiviteit, PH en orthofosfaat.
De verschillen zijn nu minimaal en dat heeft denk ik wel te maken met het feit dat het beluchtingssysteem aan staat.
De waardes kun je vinden onder de knop “Grafiek” boven aan de pagina.
Manuel heeft een video gemaakt van de duik! Let wel dat de dode fuut ook in beeld komt.
Tekst gaat verder onder deze video:
Na de duik neem ik weer een trekje met het planktonnet.
Er zit veel plankton in en zweefvuil.
Een hele mooie is dit groene juweeltje: Het is een Closterium.
De stervormige kiezelwier linksboven is een Asterionella.
Als je je afvraagt hoe een jong mosseltje eruit ziet, dan zie je die op de rechter foto. Die is doorzichtig en slechts 0,115 mm groot.
Er is nog veel meer moois, die zijn te zien onder de knop “FOTO” bovenaan de pagina.
