Soms komt alles tegelijk met onderhoud en dan komt dat moment dat je dus je spullen even moet inleveren. Dus mijn droogpak, DPV (scooter) en dubbel 12 (2×12 luchtcilinders) zijn in de revisie. Een DPV is niet noodzakelijk om een duik te maken natuurlijk, maar een pak en een cilinder met lucht is wel handig. Gelukkig heb ik ook nog een dubbel 8,5 liter set. Mijn oude droogpak is niet meer zo droog en lekt zelfs bij het snorkelen al. Ik twijfel om daar nog wat aan te laten doen, omdat de stof zelf al doorlekt in het kruis. Nee, mijn blaas heb ik onder controle hoor, maar ik heb al flink wat Aquasure tubes leeggeknepen rond de lekkage in mijn pak.
Toen er in de groepsapp werd gevraagd of er zaterdag nog iemand zin had in een duik, schreef ik dat ik pakloos was….zucht.
Jeroen schreef gekscherend dat ik wel zijn reservepak kon gebruiken. Misschien is ie wat te lang, maar toch.
Dat is een aanbod wat ik niet afsla en zo gaan Bart, Jeroen en ik een duik maken in de, je raad het al, de bosplas. Bart moet op tijd weer thuis zijn en dus gaan we om 09:00 uur.
De parkeerplaats is duikersloos afgezien van onszelf dan. Hopelijk kunnen we het bos nu beter bekijken. Bart heeft toch zijn scooter mee, nou ja omdat ie het leuk vindt. Jeroen en ik doen het op beenkracht.
Ik hijs me in het droogpak van Jeroen, wat wel wat langer is. Qua postuur zijn Jeroen en ik eigenlijk wel atletisch gebouwd, dus qua breedte en dikte zijn we aardig gelijk. Oké Bart is onze superatleet, maar dat is ook niet zo vreemd als ex-marathonschaatser die nog maar net is afgezwaaid. Oh wauw, die siliconenseals voelen super aan. De pols- en nekseals en voelen zelfs warmer aan dan latex.
Zo, het is tijd om te water te gaan. Even geen gesjouw met een scooter. Het is gewoon raar. Net zoals je ineens zonder camera het water in stapt, terwijl je normaal gesproken nooit zonder camera duikt. Het water is helder en het moment dat je door je knieën zakt, en het gewicht op je rug verdwijnt, volgt er altijd een “Zen” momentje.
Dat had ik met een natpak nooit. Zeker niet als dat ijskoude water kortstondig over je huid kruipt als een gulzig monster die alle warmte opvreet tijdens z’n zoektocht naar de meest intieme plekjes. Dat monster gaat snel dood hoor, daar niet van, maar man, als ik natpakduikers dan weer uit het water zie komen en ze moeten zich omkleden zoals vorige week. De lucht kan blauw zijn, maar die smoeltjes worden soms net zo blauw. Dat natpak lijkt wel vastgelijmd aan je huid als je het dan wilt uittrekken en al helemaal als je spierkracht is verdwenen door de kou. Dan strijkt er nog eens een ijzig aanvoelend windje over je naakte huid. Brrrrrrrrrrrr.
Genoeg over natpakken. Die tijd heb ik meegemaakt, zalig verklaard tegen beter weten in en vervloekt. Sinds 2011 duik ik lekker droog. Als er niet weer een lekkage is dan ;).
Een boswandelingetje
We zwemmen eerst naar het bosje en tja, daar staan ze dan. Ja hoor, mooi. De naalden zitten er nog aan en ik maak wat foto’s. Geen e n k e l e vis te zien. Nou daar gaat mijn claim over schuilplaatsen, waar ik voor pleitte bij de gemeente. Biodiversiteit en duurzaamheid, had ik er ook nog tegenaan kunnen gooien, maar die woorden verafschuw ik, omdat die zwaar misbruikt worden. Met name door diegenen die er snel veel geld aan willen verdienen.
We zwemmen om het de bomen heen. Ik zie wat glinsteren diep tussen de takken verborgen. Het is een baars! Verhip in een andere boom nog één! We tellen vier baarzen, die zich in het bos verschanst hebben. Wat gaaf zeg, en nu maar hopen dat ze ook hun eieren erin gaan hangen. Dat zou de “kerst” op de taart zijn zegmaar. kerstbomen met eierslingers. Laten we niet te ver vooruit lopen op de zaken, maar we hopen erop.
Dubbelloops lichtkanon. 
Het bos 
Verscholen 
Meerval bij de pin. 
Bart en Jeroen. 
Bart scootert naast meerval. 
Jeroen met blikjes 
De opbrengst
Vanuit deze mooie plek, gaan we de put in. Eigenlijk zie je zonder lamp meer dan met lamp, omdat het daglicht zo diep komt.
Als test heb ik een dubbelloops lichtkanon gemaakt. Naast mijn primaire lamp heb ik op de Goodman handel, een backuplampje van 800 lumen. Wat is nou 800 lumen? Nou, samen met de 35 watt HID is het een beste bundel.
Normaal hangt je backuplamp aan je harnas met een boltsnapje. Om macro foto’s te maken met een heel klein diafragma had ik voor mijn primaire lamp een wegklapbare diffusor, maar het licht was te zwak. Nu met de backuplamp ernaast met diffusor, heb ik wel voldoende licht.
Waarom zou ik een backuplamp ook niet gewoon permanent op mijn primaire lamp kunnen monteren? Het is dan wel niet GUE of DIR, maar het is wel verdomde praktisch voor het doel waarvoor ik het wil gebruiken. Stel dat mijn primaire lamp het begeeft, dan moet ik mijn backup lamp pakken, seinen naar het team en aangeven dat ie stuk is. Vervolgens moet ik de primaire lamp opbergen en verder duiken met een backuplamp los in de hand. De kans om die te verliezen is best groot als je ook nog eens lucht moet delen.
Met de backup op de primaire lamp gemonteerd, hoef ik nu alleen maar de backuplamp aan te zetten en kan direct seinen. Een “zonder lucht” procedure is ook makkelijker. Als ik extra licht nodig heb voor een foto, dan hoef ik het alleen maar aan te zetten, diffusor ervoor foto maken en weer uitzetten.
De meerval is er ook en Bart seint. We proberen het te volgen en ik slaag erin al meezwemmend een foto te maken van schuin onder, met Bart er scooterend achter.
We hebben onze netjes mee en rapen hier en daar een plastic zak en blikjes op. Er ligt op de bodem een grote baars die nog niet zo lang dood is. De ogen zitten er nog in, de bek en kieuwdeksels staan wat open. Alsof ie zich doodgeschrokken is.
Verderop ligt een meerval onder een blok klei. Een twee meter ervoor, ligt een redbull blikje. Ik neem een foto van het blik met de meerval op de achtergrond, maar die is net te ver weg om het goed te zien. De meerval ligt notabene direct naast een aluminiumbak. De meerval kiest het hazenpad terwijl we zijn of haar straatje schoonvegen. Met name heel veel heineken.
Bodem tijd rest nog 9 minuten en we gaan maar eens richting de kant. Over de bodem schieten aasgarnaaltjes weg. Toevallig komen we weer bij de Sale uit.
Het is weer tijd voor koffie en koek.
Tevreden stappen we het water uit. Dan hoor ik Jeroen en Bart zeggen, Jeetje Axel, je had er aardig de vaart in hè?
Huh? Bart beweert zelfs dat ie tijdens het volgen van de meerval voor de foto, z’n scooter bijna op vol vermogen had staan en dat ie mij net kon bijhouden. “Ja hoor Bart, dat meen je niet” zeg ik.
Bart, “Man, je hebt helemaal geen scooter nodig!” Pffffff, Kun je nagaan dat ik zelfs moeite heb om Robin Hoole bij te houden, want die houdt echt van doortrappen.
Nu ik dit schrijf Bart en Jeroen, we kunnen wel eens kijken tot welk scooterstandje ik dan werkelijk zwemmend kan bijhouden, want ik geloof er niks van.
Voor ons ligt de opbrengst van slechts een kwartiertje opruimen ofzo. Bart moet echt weg. Jeroen en ik brengen het afval naar de afvalbak.
Op het strandje staat een vrouw op één been te balanceren zoals de karate kid. Jeroen slaakt een WOEHâH! kreet. Ze hoort niks en lijkt helemaal happy met haar koptelefoon op.
Het is dan ook echt prachtig weer en onze dag kan ook niet meer stuk.
Dat zonnetje maakt echt verschil.
Bedankt voor deze superduik jongens!