Ik was het water in gegaan met droogpak en snorkel om plankton te vissen en een verticale doorzichtmeting te doen.
Nou, wat schertste mijn verbazing als ik rondzwem in het kneiter heldere water? Witte onregelmatig gevormde vlokjes naast de vele bewegende watervlooien en roeipootkreeftjes. Dat zijn alweer blauwalgen en eenmaal thuis onder de microscoop wordt dat bevestigd, maar hoe dan? Heeft men de beluchtingsysteem dan even gestart, want waar komen die dingen dan vandaan?
Door het belachelijke goede zicht vorige week is het waarschijnlijk ook drukker met duikers geweest die de bodem wat omgewoeld kunnen hebben. Dat verklaart misschien het feit dat blauwalgkoloniën uit de bodem zijn losgekomen en in mijn planktonnet terecht kwamen. Vissen woelen de bodem ook om.
Het water is zo helder dat de zon prachtige bewegende stralen in het water giet. Karper komen naar mij toe en zwemmen met z’n drieën om mij heen. Ik meet verticaal 13 meter zicht en de temperatuur is alweer 12 graden aan het oppervlak.
Planktonnet in de zonnestralen
2023-05-01 De slingers hangen in de bomen!
Vanavond duik ik met Jeroen en Bart en we hebben er zin in. Bart heeft al iets van 6 weken niet gedoken en vraagt zich af of ie het nog kan.
Eerst nog even wat over die flessen. Hebbie het er nou weer over? Ja sorry.
De bestaande professionele apparatuur is niet te betalen of het is op internet niet te vinden of het wordt aan particulieren niet verkocht.
Dus prutten we lekker verder met de flessen en materialen wat we kunnen vinden, echter begint de tijd te dringen.
Ik vond twee spa flessen van een liter met een vlakke dop en met wat snij- en plakwerk koppelde ik twee doppen aan elkaar.
Zo kan ik dan eenvoudiger opstijgende koloniën oogsten. Zie de foto’s hieronder.
Dus dat was in kannen en kruiken….niet dus, want één dop liet al snel los toen we in het water stonden.
De bevestiging met elektra draad had ik net even te kort afgeknipt, waardoor de fles niet bleef zitten, dus dat was even een gehannes.
In deze flessen hebben we een datalogger geplaatst die elke 2 uren de temperatuur en lichtintensiteit logt.
Ze moeten komen op op 12, 9 en 7 meter diepte.
Na lang rommelen lukt het dan eindelijk om die dingen fatsoenlijk mee te nemen, maar EERST naar de kerstbomen.
Het is echt prachtig en gaaf om de eerste slingers in de kerstbomen te zien hangen en mevrouw snoek hangt erover te waken en een grote baars hangt ergens eronder. Hier hebben we het voor gedaan. Ook in de kabelhaspel hangen baarseieren en op een lullig stokje ook nog.
We zagen vissers zitten, waar we graag omheen navigeren en aangezien de flessen een beetje fragiel zijn, scooteren we rustig aan.
Op 12 meter diepte vervangen we de bestaande val en huh? Er zitten een soort bolletjes in. Ik probeer die eruit te krijgen, maar ze lijken wel vastgeplakt te zitten ofzo. Met heel veel moeite prut ik er eentje los en krijg die zowaar in een potje. Eenmaal thuis lijken het slakkeneitjes.
Ik loop zo’n 8 minuten te rommelen tot ik uiteindelijk besluit die hele fles maar onder het elastiek van mijn scooter te proppen. Die bolletjes zitten toch vast. Jeroen en Bart zijn er ook klaar mee geloof ik.
Zo sjezen we verder langs de prachtige kleiblokken die ons nooit vervelen. We kennen ze juist steeds beter en met dit goede zicht kun je alles beter in perspectief krijgen. We plaatsen een fles op 7 meter bij het voormalige snoekbaars broedplaatsje. Een middelgrote snoekbaars zwemt langs ons heen in tegenovergestelde richting en verderop kruist een snoek rustig onder ons door. We halen de fles in het Oosten op en nemen deze weer mee om deze op 9 meter te plaatsen vlak bij de andere. Daarna steken we schuin over om nog de andere fles in het Westen te bekijken. Ook in die fles zitten die zelfde bolletjes en slakjes. Deze fles laten we toch maar even staan en scooteren naar het Paviljoen. Daar maak ik nog maar even stationsfoto’s terwijl we dan ook gelijk onze decostop doen. Op de bodem bij de paal is het schoon en de mosselen groeien welig op de paal. Schoon wil zeggen dat er geen plekken met witte bacteriën zijn. Op 6-7 meter dunnen de mosselen wat uit en zien we meer sponzen en komen de donkergroene en paarse blauwalg (Oscillatoria) weer op. Op 4 meter diepte richting de kant is het vergeven van de watervlooien en roeipootkreeftjes.
Bij de oever groeien de waterplanten ineens goed door.
Jeroen vist nog even een Vape pen van de bodem. Staat er ook op hè, “Disposable” terwijl er een batterij inzit met nicotine kristallen en andere troep. Zeg je wegwerp, tja dan flikkert men het ook overal neer. Hoe dan ook heb ik liever één makkelijk op te rapen Vape pen dan iets van 40 verspreide peuken.
Eenmaal bij de auto doet Bart een vervelende ontdekking dat ie zeiknat is geworden.
Droogpakken… het blijven rare dingen. Nu was mijn knieholte na wat heftig cementwerk eindelijk droog en nu was mijn rechter oksel weer nat.
Mengsysteem vandaag 2 mei gestart
Op 2 mei is het mengsysteem gestart en dat zal kortstondig heel wat stof doen opwaaien en mogelijk ook blauwalg koloniën doen loskomen.
In 2012 gebeurde dit al met de oude kapotte luchtslangen die op de bodem lucht bliezen. Het gemiddelde doorzicht zal af gaan nemen, maar dat hebben we toch liever dan vieze stinkende drijflagen en misschien valt het allemaal mee.
Dat is het mooie van het mengen, dat een blauwalg bloei enorm wordt beperkt / vertraagd of in het mooiste geval wordt voorkomen.
We zien nu al enorme grote positieve verschillen met voorgaande jaren. De bodemkleur geeft al een aardige indruk. Die is nu mooi egaal van kleur en misschien herinneren jullie die witte plekken op de bodem nog. Dat waren de beruchte bacteriën die graag in een zuurstofarm milieu leven. Die zijn er nu vrijwel niet meer. Als je die graag wil zien, dan is de Klinkenbergerplas de plek waar je ze zal vinden.
Lange termijn zuurstofarme milieu, zowel bovengronds, ondergronds, in en onder water haalt de biodiversiteit onderuit.
Een gezonde plas kan schommelingen in bijvoorbeeld chemische samenstelling beter bufferen en ook sneller herstellen.
Witte beggiatoa bacteriën 2021. Dat was toen het nieuwe mengsysteem voor het eerst in werking trad en de plas vanaf 2016 stukje bij beetje steeds slechter werd.
Wat erg leuk is is dat ik mijn Team Yellow hoodie ontving. Met daarop “Diving is my Therapy” en dat klopt als een bus.
Rogier en Gijs hebben een lekkere ontspannen Team Yellow podcast over duiken.
In aflevering drie vertelt Peter van Ling over zijn duikpassie en ervaringen.
Podcasts zijn ook op Spotify te vinden!
In aflevering twee een verhaal van Rogier en Gijs over hun duik op de tanker “MT Haven” bij Italië.